Wat een grote opkomst vanochtend op het Stadsplein in Heerhugowaard! 22 Blosse scholen waren vertegenwoordigd en ook scholen van andere besturen sloten zich hierbij aan. Het team van de Zeppelin had een mooi programma van sprekers samengesteld. Zo spraken Miranda Bakker, Adrie Groot, Lianne Brouwer, Peter Hopstaken en burgemeester Blasé de menigte toe. In een sketch van Fred Meijer en companen werd het de heer O.N. der Wijs te grave gedragen. Maar na een vlammend betoog bleek deze toch nog springlevend te zijn!
De hele speech van Adrie Groot kun je hieronder nalezen.
”Grandioos om al die betrokkenheid te zien bij het onderwijs. Als College van bestuur ondersteunen wij de doelen van de staking voor 100% in daad en woord. Elke dag en overal, PO-Raad, Ministerie, Samenwerkingsverbanden, gemeenten, en vandaag zijn Jeroen en Jeanette in de Tweede Kamer en mocht ik als bestuurder een korte toespraak houden in Heerhugowaard.
Nederland behoort tot één van de rijkste landen van de wereld. En ik heb altijd geleerd dat je rijkdom herkent aan de wijze waarop een land zorg heeft voor de mensen die niet of nog niet voor zichzelf kunnen zorgen. Voor ouderen, voor zieken en gehandicapten en voor kinderen. We hebben samen een onmetelijke rijkdom. Geld genoeg, namelijk het geld dat er is. Maar waar geven we het aan uit. Het gaat om keuzes maken.
Er is geen bedrijf, geen sector in Nederland die zo’n grote invloed heeft op de samenleving van morgen. Kinderen van 0-12 jaar zijn dagelijks aan de zorg van pedagogisch medewerkers en leerkrachten toevertrouwd.
We leiden hen niet op voor een beroep. We stomen kinderen niet klaar voor de economie. We zijn geen onderwijsproductie medewerkers. Maar we begeleiden kinderen naar een zelfstandige plek in de samenleving van morgen. We leren hen zichzelf kennen, hun talenten te ontwikkelen om straks de verantwoordelijkheid voor een duurzame samenleving goed in te kunnen vullen. In het basisonderwijs leren we voor het leven.
Daarvoor is veel heel veel nodig. En het allerbelangrijkste is dat kinderen zich veilig voelen. Je mag zijn wie je bent en wilt worden. Leren om een respectvolle relatie op te bouwen met andere kinderen, met pedagogisch medewerkers en leerkrachten en de samenleving.
Zonder relatie geen prestatie. Het is bijna onmogelijk om binnen de huidige hectiek van opvang en onderwijs, met verantwoordelijkheid voor zoveel kinderen, binnen alle regeltjes en met zoveel administratieve verplichtingen die relatie op te bouwen.
Opvang en Onderwijs hebben rust, ruimte en regelmaat nodig.
Rust als vertrouwen. Vertrouwen in de professional die het goede doet voor kinderen. En kwaliteit niet laten afhangen van of het wel goed op papier staat.
Ruimte in je agenda, maar ook in je hoofd, om de tijd te hebben om die relatie met kinderen op te bouwen. Om samen met je collega’s eens goed naar kinderen en hun ontwikkeling te kijken.
En regelmaat als voorspelbaarheid. Waar de boeren het recht en de tijd willen om investeringen terug te verdienen. Heeft onderwijs rust nodig om te werken aan een goed ontwikkelklimaat voor kinderen. Incidentele bekostiging is vluchtig. Morgen heeft de politiek weer een nieuw stokpaardje en daar gaan we weer.
En zoals de boer niet zonder zijn trekker kan, kan de samenleving niet zonder onderwijs. Onderwijs is de trekker van de samenleving. Onderwijs is de motor van de samenleving.
Geef onderwijs, geef alle medewerkers in opvang en onderwijs, een structurele bekostiging om die rol zo goed als mogelijk in te kunnen vullen.
Hier met elkaar en overal in het land komen we op voor het onderwijs. Onderwijs als fundament van een veilige, duurzame samenleving. Wij voelen die verantwoordelijkheid. Het is de opdracht aan de politiek om dit mogelijk te maken.”
Bron: Blosse
